Confrater, hoe gaat het écht met u?

De OVB-affiche is bekend en figureert in advocatenkamers overal te lande.

De vraag stemt tot nadenken en het antwoord lijkt eenvoudig, maar schijn bedriegt al eens.

In ons beroepsmodel staat conflict zo vaak centraal, in alle vormen en maten.  

Conflict tussen partijen uiteraard, waarin wij advocaten een oplossing moeten bieden.

Maar ook, zo leerden vier luttele maanden batonnaat al, conflict tussen advocaten die het al eens moeilijk hebben om afstand te nemen van het lot van hun cliënt. En zelfs conflict tussen advocaat en cliënt, heel vaak omwille van een gebrekkige communicatie.

Deze kerstdagen vormen een uitgelezen periode om onze dagelijkse race van deadlines, conclusies, consultaties en pleidooien wat los te laten. Even achterover leunen en naar helikopterview overschakelen.

Tijd nemen om niet alleen aan uw confraters de vraag te stellen hoe het hen vergaat, maar ook aan jezelf.
 

Het zorgdiscours is er één waar we als West-Vlaamse advocaten, je weet wel die ‘stille noeste werkers’, misschien nóg aandachtiger voor moeten zijn.

Als balie willen we ook daar de vinger aan de pols houden. Vandaar de oprichting van onze sociale commissie, die soms proactief confraters met mogelijke zorgen aanspreekt. Vandaar ook ons vertrouwensteam met zes West-Vlaamse advocaten om naar u te luisteren, u te steunen, adviseren en door te verwijzen indien nodig.

Deze kerstdagen vormen overigens niet enkel een uitgelezen moment om te contempleren over onszelf, maar laten ook toe te polsen naar hoe het justitie dezer dagen vergaat.

Eén van de meest opvallende zaken dit jaar was die rond Julie Van Espen.

Moedig is daarbij het woord dat in me opkomt. Moedig van de ouders om niet op zoek te gaan naar gemoedsrust, maar justitie een spiegel voor te houden.

Moedig van hun advocaten om een zaak aan te vatten op basis van de niet evidente theorie van het ‘verlies van een kans’.

Moedig dan weer van de Brusselse rechtbank om in een sterk onderbouwd vonnis de Belgische staat haarfijn de fouten voor te schotelen, waardoor de dood van Julie niet vermeden werd.

Moedig tenslotte van de minister om te verontschuldigen. Alleen mag het daar nu niet bij blijven. Daarvoor leest het vonnis te zeer als een striemend betoog, niet in het minst over het niet aanvullen van het aantal raadsheren bij het hof van beroep tot het wettig kader, wat als een resultaatsverbintenis wordt beschouwd.

Die ‘structurele onderbemanning’ ligt volgens de rechtbank mee aan de basis van het overlijden van Julie.

Mag ik hiermee dan maar meteen een brug maken naar de ‘Wet houdende het sociaal statuut van de magistraat’ van 12 mei 2024, die ingaat op 1 januari?

De wet voorziet voor het eerst in een verlofregeling voor de magistraten, maar ook in bijzondere regelingen als ouderschapsverlof en eindeloopbaanregeling.

Als balie kunnen we niet tegen een wet zijn die de aantrekkelijkheid van de magistratuur wil bevorderen. Ook op onze openingsconferentie voerde ik al het betoog dat het magistratenambt dient opgewaardeerd: er worden te weinig kandidaten gevonden.

Adequate werklastmetingen ontbreken, maar het valt te vrezen en lijkt zelfs de logica dat dit sociaal statuut echter zal leiden tot een verminderd ‘werkvolume’ per magistraat.  Wat op zijn beurt dan weer leidt tot een langere doorlooptijd van de dossiers.

Enige oplossing lijkt daarom het uitbreiden van de kaders. Meer magistraten dus, om het verminderde werkvolume van de huidige magistraten op te vangen.

Het is maar de vraag of de volgende regering daar budget voor zal hebben.

Maar genoeg zorgen geformuleerd, laten we in deze kerstperiode de hoop koesteren dat niet alleen wij, maar ook justitie in het nieuwe jaar de nodige ademruimte vindt.

Kerst is tenslotte het feest van licht, warmte en verbondenheid, waarden die we in ons beroep niet uit het oog mogen verliezen.
 

Laat ons elkaar steunen, niet enkel als confraters, maar ook als mensen die streven naar rechtvaardigheid in een vaak complexe wereld.

Moge 2025 in het teken staan van begrip, samenwerking en de kracht om echt een verschil te maken.

Fijne feestdagen gewenst, vol rust en reflectie, voor u en uw dierbaren!
 

Alain Vanryckeghem
Stafhouder